In het hoekje waar Mil zijn urne staat, wordt het herdenkingslichtje wat vroeger op de avond aangestoken. Het valt op dat de dagen weer korter en donkerder worden. Het einde van de zomer.. Het brengt zoveel herinneringen met zich mee.
Eind augustus 2019 nam één van mijn beste vriendinnen (én topfotograaf) me mee naar een veld vol bloemen. Terwijl de avondzon een prachtige gloed over de bloemetjes liet vallen, stond ik wat onwennig te poseren voor haar lens. Hoogzwanger, met een buik om u tegen te zeggen. Ik voelde me allesbehalve fotogeniek op dat moment. Gelukkig is Kaat van Beaucadre zo professioneel dat ik me snel op mijn gemak voelde. Met enkele instructies en wat mopjes om een spontane lach te toveren, klikte ze steeds op het juiste moment om het perfecte beeld vast te leggen.
Ik wilde graag mijn zwangerschap vastgelegd op foto. Mooie herinneringen voor later. Ik zag het al helemaal voor me; de verwondering van een klein jongetje op mijn schoot, al wijzend naar mijn dikke buik op de foto. "Zat IK daar in jouw buik, mama?"...
Dromen over later, het is iets wat ik vaak deed. Ik doe het nog steeds maar angst is nu sluimerend aanwezig op de achtergrond wat het soms moeilijk maakt om over de toekomst te dromen.
Deze foto's doen me denken aan een onbezonnen tijd en aan de persoon die ik vroeger was. Alles van toen is niets meer van nu. Hoewel het hierdoor soms confronterend is om ze te bekijken, maakt het me ook wel trots en dankbaar. Die dikke buik was het huisje van drie prachtige kindjes, waarvan eentje nu zo hard gemist wordt.
Het einde van de zomer nadert. In 2019 telden we nu in spanning af naar de geboorte van Mil. Niet beseffende wat er allemaal op ons af zou komen. Nog even konden we genieten van de allerlaatste momentjes met z'n twee. Samen maakten we ons huis klaar om ons kleintje te verwelkomen.
Wat lijkt het allemaal al zo ver weg...
Dankzij de foto's, herinner ik het me als gisteren.
Comments